ساخت نانوداروی رمدسیویر برای درمان کووید-۱۹ در دانشگاه تهران
پروژه آسان: به گزارش پروژه آسان، محققان مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران موفق به ساخت نانودارویی از رمدسیویر شدند که عوارض جانبی کمتری نسبت به فرمولاسیون رایج این دارو دارد.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، در پژوهشی که اخیرا در لابراتوار بیوآنالیز مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران به سرپرستی هدایت اله قورچیان، استاد گروه بیوفیزیک و با همکاری فاطمه امیری و دکتر سپیده ضیایی صورت گرفته، از نانوساختارهای لیپیدی برای بارگذاری داروی رمدسیویر استفاده شده است تا عوارض جانبی این دارو کاهش پیدا کند.
قورچیان، سرپرست تیم پژوهشی ساخت نانوداروی رمدسیویر، در اینباره اظهار داشت: «این نانودارو به منظور کنترل عوارض جانبی رمدسیویر در بیماران دچار کووید -۱۹ ساخته شده است. وقتی رمدسیور در داخل حامل های لیپیدی نانوساختار قرار می گیرد، زیست سازگاری بهتر، حلالیت بیشتر و کنترل رهایش بهتری پیدا می کند. در این مطالعه ابتدا حامل های لیپیدی نانوساختار حاوی رمدسیویر برای تزریق وریدی تهیه شد. سپس خواص فیزیکوشیمیایی و سَمیَت سلولی آن مورد بررسی قرار گرفت. در حالت عادی به علت حلالیت کم و نیمه عمر کوتاه رمدسیویر در خون، معمولا رمدسیور همراه با سولفوبوتیل اتر-بتا-سیکلودکسترین تزریق می شود، ترکیبی که می تواند در کلیه ها تجمع پیدا کند و به صدمه کلیوی بیانجامد. با استفاده از حامل های لیپیدی نانوساختار در نانوداروی پیشنهادی، این مشکل برطرف شد. این نانوحامل ها قادرند داروهای هیدروفوب مثل رمدسیویر را از راه افزایش حلالیت بهتر در دسترس سلول ها قرار دهند. تهیه نانوداروی حامل رمدسیویر با استفاده از روش تبخیر امولسیون در دمای بالا و انجماد در دمای پایین امکانپذیر است.»
قورچیان در رابطه با فرآیند تهیه نانوداروی حاوی رمدسیویر، اظهار داشت: «تحت هم زدن سریع، فاز آبی به داخل فاز لیپیدی تزریق می شود و با امواج فراصوت یک نواخت می شود. شرایط آزمایش با استفاده از طراحی باکس-بنکن و نرم افزار دیزاین اکسپرت بهینه شد. فرمولاسیون بهینه شامل لیپید کل ۲.۱۳% و سورفاکتانت کل ۱% بود. در فرمولاسیون بهینه، اندازه ذرات ۱.۷±۱۵۱.۰ نانومتر (از ۱۴۹.۱ تا ۱۵۲.۱)، با ضریب پراکندگی ۰.۱±۰.۴ (از ۰.۳ تا ۰.۵)، و پتانسیل زتای ۱.۲±۴۳.۸- میلی ولت (از ۴۲.۲- تا ۴۴.۷-) حاصل شد که بازده محبوس سازی ۱.۵۷±۸۱.۳۴% (از ۷۹.۵۲ تا ۸۲.۳۳%) به دست آمد.»
عضو هیأت علمی مرکز تحقیقات بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه تهران در رابطه با پایداری این نانودارو اظهار داشت: «نانوداروی حاوی رمدسیویر پایداری قابل قبولی را برای مدت ۳۰ روز در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد نشان داد و با مایعات تزریق وریدی رایج به مدت ۴۸ ساعت سازگاری داشت.»
قورچیان ضمن اشاره به مزایای این نانودارو عنوان کرد: «فرمولاسیون نانوداروی حاوی رمدسیویر یک رهایش پیوسته از رمدسیویر به همراه ریسک کاسته شده از افزایش ناگهانی دوز دارو را نشان داد که عوارض جانبی بالقوه رمدسیویر را به حداقل می رساند. داروی محبوس شده در حامل های لیپیدی نسبت به داروی تنها سرعت رهایش کمتری دارد که نشان دهنده کنترل رهایش دارو توسط حامل های لیپیدی است. نانوداروی رمدسیویر، همینطور سَمیَت سلولی کمتری برای سلول های نرمال و سالم کلیه ها بوجود می آورد که انتظار می-رود صدمه کلیوی در بیماران دچار کووید -۱۹ را به صورت قابل ملاحظه ای کم کند.»
وی در رابطه با دیگر امتیازات این نانودارو اظهار داشت: «در غلظت های پایین، حامل های لیپیدی نانوساختار نه تنها از سَمیَت سلولی دارو روی سلول های سالم کلیه جلوگیری می کنند، بلکه زنده مانی سلول ها را هم افزایش می-دهند که این امکان دارد به علت حضور روغن MCT و لسیتین سویا در ساختار نانولیپیدهای سنتزشده باشد. همینطور انتظار می رود افزایش جذب رمدسیویر توسط سلول ها به واسطه افزایش نفوذپذیری غشای سلول ها هم به علت تاثیر روغن MCT در ساختار نانولیپیدها باشد. این مساله، در درمان بهتر سلول های آلوده به کووید -۱۹ با کمترین عوارض جانبی اهمیت دارد، باآنکه تأیید این مورد نیازمند بررسی های بیشتر است. برپایه نتایج حاصل از تست سَمیَت سلولی و مطابق یافته های اخیر در رابطه با تاثیر درمان با رمدسیویر روی صدمه حاد کلیوی، پیشبینی می شود که این فرمولاسیون جدید جایگزین مناسبی برای فرمولاسیون رایج رمدسیویر برای درمان کووید -۱۹ باشد.»
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب