پژوهشی نوین برای گسترش آموزش در دنیای دیجیتال
آموزش تلفیقی، پل جدیدی بین شیوه های سنتی و مدرن یادگیری
پروژه آسان: در عصر تحول دیجیتال، شیوه های آموزشی گرفتار تغییرات شایان توجهی شده اند. استفاده از تکنولوژی های جدید و ادغام آنها با روش های سنتی، دنیای آموزش را متحول کرده است و این تغییرات، موضوع خیلی از پژوهش های علمی قرار گرفته اند.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، آموزش تلفیقی، نگاهی است که در آن آموزش حضوری و آنلاین با یکدیگر ترکیب می شوند. این تکنیک به دانشجویان کمک می نماید تا با بهره بردن از ابزارهای دیجیتال و روش های سنتی، به یادگیری عمیق تر دست یابند. تحولاتی چون گسترش فناوری اطلاعات و نیازهای جدید دانشجویان سبب شده تا دانشگاه ها بدنبال شیوه هایی انعطاف پذیرتر برای ارائه آموزش باشند. با این وجود، تجربه های گذشته نشان داده است که آموزش فقط آنلاین نتوانسته بطور کامل جایگزین آموزش حضوری شود. بنابراین، ظهور آموزش تلفیقی تلاشی است برای رفع کاستی های هر دو روش و ارائه یک تجربه یادگیری جامع تر.
نیاز به روش های نوآورانه آموزشی در جریان همه گیری کرونا بالاتر از پیش احساس شد. دانشگاه ها مجبور شدند در فضایی پرچالش، راه های جدیدی برای ادامه آموزش پیدا کنند. ترکیب آموزش سنتی و مجازی در این دوران، فرصتی بود برای آزمایش و گسترش روش های تلفیقی. این شیوه، علاوه بر کاهش محدودیت های زمانی و مکانی، به دانشجویان امکان داد تا در مسیری منعطف تر و هدفمندتر آموزش ببینند.
در این خصوص، زهرا رشیدی، پژوهشگر مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی، تحقیقی را با هدف بررسی تجربه دانشگاه های پیشرو در عرصه آموزش تلفیقی انجام داده است. او با مطالعه دانشگاه هایی از کشورهای مختلف، تلاش نموده تا آموزه هایی برای بهبود نظام آموزش عالی ایران عرضه نماید.
برای انجام این مطالعه، رویکرد کیفی و روش مطالعه تطبیقی برگزیده شد. دانشگاه هایی نظیر بوستون در آمریکا، یورک در کانادا، منچستر در انگلستان، آموزش هنگ کنگ و دانشگاه باز مالزی به سبب عملکرد برترشان در آموزش تلفیقی مورد بررسی قرار گرفتند. این انتخاب باتوجه به گزارش های معتبر و معیارهایی چون رتبه بندی جهانی، دسترسی به داده ها و تنوع جغرافیایی انجام شد. سپس داده ها برمبنای الگویی چهار مرحله ای تحلیل شدند و ساختارهای آموزشی، شیوه تدریس و ابزارهای فناوری این دانشگاه ها به دقت بررسی گردید.
نتایج نشان دادند که تمامی این دانشگاه ها تعریفی روشن و دقیق از آموزش تلفیقی دارند و بر گسترش زیرساخت های فناوری، پشتیبانی آموزشی و طراحی شیوه های تدریس نوآورانه تاکید دارند. در دانشگاه های مورد مطالعه، تعامل بین استادان و دانشجویان هم در فضای حضوری و هم در فضای آنلاین تقویت شده است و ابزارهای دیجیتال به عنوان مکملی برای جلسات حضوری استفاده می شوند.
علاوه بر این، این دانشگاه ها از ارزشیابی های متنوعی برای ارزیابی کیفیت دوره ها استفاده می نمایند. به عنوان مثال، ارزیابی های تکوینی که در طول دوره انجام می شوند، به بهبود یادگیری و بازخورد بهتر دانشجویان کمک کرده اند. همین طور برنامه های پشتیبانی متناسب با نیازهای فرهنگی و اجتماعی هر دانشگاه طراحی شده است.
یکی از نکات مهم این پژوهش که نتایج آنرا فصلنامه «پژوهش و برنامه ریزی در آموزش عالی» متعلق به مؤسسه پژوهش و برنامه ریزی آموزش عالی منتشر نموده است، تاکید بر استفاده از ابزارهای دیجیتال و ایجاد محیط هایی برای تعامل سازنده است. آموزش تلفیقی با بهره بردن از این ابزارها، فضایی برای یادگیری مشارکتی فراهم می آورد که در آن دانشجویان نه فقط اطلاعات را دریافت می کنند، بلکه با همکاری هم کلاسی ها و استادان، درک عمیق تری از مطالب پیدا می کنند.
این یافته ها برای دانشگاه های ایران اهمیت زیادی دارند، برای اینکه می توانند به بهبود برنامه های آموزشی کمک کنند. با بهره بردن از تجربه های جهانی، دانشگاه های ایرانی می توانند آموزش تلفیقی را به روشی کارآمدتر و متناسب با نیازهای بومی اجرا کنند. خصوصاً در شرایطی که زیرساخت های فناوری در کشور درحال توسعه است، این رویکرد می تواند به کاهش چالش های فعلی کمک نماید.
منبع: ezproject.ir
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب