تأثیر میكروبیوم بر رشد سلول های انسولین ساز در نوزادان
نقش باکتری های روده نوزاد در مبتلا شدن به دیابت نوع یک
به گزارش پروژه آسان، دانشمندان در پژوهشی جدید دریافته اند که میکروبیوم روده اهمیت بالای ی در رشد سلول های انسولین ساز در دوران نوزادی ایفا می کند. این یافته ها نشان می دهند که تغییرات در ترکیب میکروبی روده در اوایل زندگی می تواند اثرات طولانی مدتی بر متابولیسم بدن و خطر مبتلا شدن به دیابت نوع یک داشته باشند.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، دیابت نوع یک یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه سلول های تولیدکننده انسولین را از بین می برد. این بیماری معمولا در کودکی یا نوجوانی بروز می کند و فرد مبتلا وادار به تزریق انسولین برای کنترل قند خون خود می شود. تابحال علت دقیق این بیماری مشخص نشده، اما نقش ژنتیک و عوامل محیطی در آن مطرح بوده است. یکی از جنبه های کمتر شناخته شده در این حوزه، تاثیر میکروبیوم روده بر رشد و سلامت سلول های تولیدکننده انسولین است. بررسی این مورد می تواند به درک بهتر این بیماری و یافتن راه هایی برای جلوگیری از آن کمک نماید.
اهمیت بررسی این مورد زمانی مشخص می شود که بدانیم ترکیب میکروبیوم روده در دوران نوزادی بشدت تحت تاثیر عوامل محیطی همچون تغذیه و مصرف آنتی بیوتیک ها قرار دارد. مطالعات قبلی نشان داده اند که استفاده از آنتی بیوتیک ها در اوایل زندگی می تواند سبب تغییرات دائمی در جمعیت میکروبی روده شود، اما این که این تغییرات چه تأثیری بر متابولیسم و سلامت بلند مدت دارند، کمتر بررسی شده است.
گروهی از محققان به سرپرستی جون راند، استاد دانشگاه یوتا، و جنیفر هیل، استادیار دانشگاه کلرادو بولدر در آمریکا، در مطالعه ای جدید نشان دادند که قرار گرفتن موش های نوزاد در معرض آنتی بیوتیک ها، رشد سلول های انسولین ساز در پانکراس را کاهش داده و در نتیجه، میزان انسولین در بدن آنها در بزرگسالی کمتر می شود. در مقابل، برخی میکروب های خاص می توانند رشد این سلول ها را تقویت نمایند و حتی خطر مبتلا شدن به دیابت نوع ۱ را کاهش دهند.
در این پژوهش، محققان با استفاده از موش های نوزاد، تاثیر مصرف آنتی بیوتیک ها بر رشد سلول های انسولین ساز را بررسی کردند. آنها دریافتند که مصرف این داروها در یک بازه زمانی ۱۰ روزه بعد از تولد، تعداد این سلول ها را بشدت می کاهد. سپس، آنها با بررسی تاثیر انواع مختلف میکروب ها، مشخص کردند که برخی میکروارگانیسم ها می توانند این اثرات منفی را خنثی کنند. یکی از این میکروب ها، قارچی به نام «کاندیدا دوبلینیسیس» بود که در بزرگسالان سالم وجود ندارد؛ اما امکان دارد در نوزادان شایع تر باشد.
نتایج این مطالعه نشان دادند که موش های نوزادی که در معرض این قارچ قرار گرفتند، در بزرگسالی میزان انسولین بیشتری داشتند و کمتر به دیابت نوع ۱ مبتلا شدند. جالب تر این که در موش های بزرگسالی که قبلاً سلول های انسولین ساز آنها تخریب شده بود، افزودن این قارچ به میکروبیوم روده سبب ترمیم سلول های پانکراس و بهبود عملکرد متابولیکی شد. این یافته نشان داده است که برخی میکروب های خاص نه تنها در دوران نوزادی، بلکه حتی در بزرگسالی هم می توانند بر سلامت پانکراس و تولید انسولین تاثیر بگذارند.
از سوی دیگر، بررسی های بیشتر نشان داد که این قارچ از راه تاثیر بر سیستم ایمنی بدن، سبب تقویت سلول های انسولین ساز می شود. محققان دریافتند که در موش هایی که فاقد میکروبیوم بودند، تعداد سلول های ایمنی موجود در پانکراس کمتر و عملکرد متابولیکی آنها ضعیف تر بود. اما زمانیکه این موش ها در معرض قارچ کاندیدا دوبلینیسیس قرار گرفتند، تعداد سلول های ایمنی در پانکراس افزوده شد و عملکرد متابولیکی آنها بهبود پیدا کرد.
این کشف می تواند راه را جهت استفاده از میکروب ها یا ترکیبات مشتق شده از آنها در درمان دیابت نوع ۱ هموار کند. اگر اثرات مشاهده شده در موش ها در انسان هم تأیید شود، امکان دارد در آینده بتوان با استفاده از این میکروب ها، عملکرد سلول های تولیدکننده انسولین را بازگرداند. با این وجود، محققان اخطار می دهند که خیلی از درمان هایی که در موش ها موفق بوده اند، در انسان نتایج مشابهی نداشته اند و هنوز مطالعات بیشتری ضروری است.
پژوهش فوق که نتایج آن در نشریه معتبر Science انتشار یافته اند، می تواند گامی مهم در درک بهتر نقش میکروبیوم روده در سلامت متابولیکی باشد. محققان امیدوارند که در آینده بتوان از این یافته ها برای توسعه روش های جدیدی جهت پیشگیری و حتی درمان دیابت نوع یک بهره برد.
منبع: پروژه آسان
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب