پیشرفت های جدید در توانبخشی نوزادان نارس
نوزادان زودرس و ضرورت مداخلات سریع
پروژه آسان: مداخلات سریع می تواند مهارت های حرکتی نوزادان زودرس را بهبود بخشد. پژوهشی جدید از پژوهشگران کشورمان به بررسی این مساله پرداخته است.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، طبق تعریف سازمان جهانی سلامت، نوزادانی که پیش از هفته ۳۷ حاملگی به دنیا می آیند، نارس یا زودرس نامیده می شوند. این نوزادان به سه گروه زودرس شدید، بسیار زودرس و زودرس متوسط تا ترم تقسیم می شوند. نوزادان زودرس به سبب وقفه در رشد داخل رحمی و نیاز به بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه، بیشتر در معرض اختلالات رشد عصبی کوتاه مدت و بلندمدت قرار دارند. یک مطالعه اپیدمیولوژیک نشان میدهد که بیش از ۲۵ درصد از نوزادانی که میان هفته های ۲۸ تا ۳۲ حاملگی به دنیا می آیند، در سن دو سالگی گرفتار ناتوانی های عصبی می شوند و این رقم در سن ده سالگی به حدود ۴۰ درصد می رسد. حتی نوزادان زودرسی که تأخیرهای عمده عصبی ندارند، نسبت به نوزادان ترم، خطر بیشتری برای مشکلات حرکتی دارند.
مغز نوزادان در دوران نوزادی بسیار تغییرپذیر است و رشد فعال دندریت ها و تشکیل سیناپس ها در این دوره رخ می دهد. تجربه های مختلف می تواند بر مغز تأثیر بگذارد و موجب تغییرات ساختاری در آن شود. مداخلات سریع می توانند نقش مهمی در بهبود کیفیت حرکت و عملکرد نوزادان زودرس داشته باشند. این مداخلات، به ویژه برای نوزادانی که در معرض خطر اختلالات حرکتی و عصبی هستند، ضروری به شمار می آیند تا از رشد حرکتی و شناختی آنها حمایت کنند.
نازیلا اکبر فهیمی از گروه کاردرمانی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی به همراه دو همکار خود، تحقیقی را در این خصوص و در حوزه تأثیر مداخلات توانبخشی سریع بر مهارت های حرکتی نوزادان زودرس انجام داده اند. این پژوهش به بررسی روش های مختلف مداخلات توانبخشی برای بهبود مهارت های حرکتی نوزادان زودرس پرداخته و نتایج امیدوارکننده ای را به دست آورده است.
پژوهش فوق بصورت مرور حوزه ای انجام شده است. بدین منظور، مطالعات مرتبط از پایگاه های علمی مانند اسکوپوس، پاب مد، وب آو ساینس و گوگل اسکالر جمع آوری و به دقت بررسی شدند. از میان مطالعات بررسی شده، ۱۵ مطالعه معیارهای ورود به تحقیق را داشتند. این مطالعات شامل مداخلات چندحسی، چندوجهی، عصبی-رشدی، مداخلات اجرا شده توسط والدین و مداخلات پشتیبانی از اکتشاف بازی بودند.
نتایج بررسی ها نشان دادند که بیشتر این مداخلات در مدت کوتاهی انجام شده اند و تأثیر کوتاه مدت بر بهبود مهارت های حرکتی نوزادان داشته اند.
بر اساس یافته های این پژوهش و جلسات با کارشناسان، مداخلات توانبخشی سریع به چهار گروه تقسیم می شوند: ۱) مداخلات چندوجهی و چندحسی، ۲) مداخلات عصبی-رشدی، ۳) مداخلات اجرا شده توسط والدین و ۴) مداخلات پشتیبانی از اکتشاف بازی.
در این میان، تنها مداخله «پشتیبانی از اکتشاف بازی» بود که پس از ترخیص نیز ادامه داشت و بهبود رشد حرکتی را در کوتاه مدت و بلندمدت گزارش کرده بود.
به گقته فهیمی و همکارانش، «مداخلات چندحسی شامل تحریکات حسی مانند نور، صدا و لمس است که بمنظور شبیه سازی محیط داخل رحمی برای نوزادان نارس در هفته های اول زندگی انجام می شوند. این تحریکات به حفظ و تسهیل رشد نوزادان کمک می کنند».
آن ها می افزایند: «مداخلات عصبی-رشدی بر مهارتهای NDT (درمان عصبی-رشدی) تمرکز دارند که برای تسهیل حرکات ضد جاذبه به کار می روند. این مهارتها عمدتا توسط درمانگران به کار برده می شوند».
به علاوه طبق اطلاعات ارائه شده در این تحقیق، مداخلات اجرا شده توسط والدین بمنظور ارتقای روابط والدین و نوزادان طراحی شده و تمرکزی بر بهبود مهارت های حرکتی اولیه ندارند و مداخلات پشتیبانی از اکتشاف بازی نیز، با تشویق والدین به شناسایی زمان های ایده آل برای تعامل با نوزاد، از رشد حرکتی و شناختی حمایت می کنند.
گفتنی است مقاله علمی پژوهشی تهیه شده از یافته های فوق در فصلنامه «آرشیو توانبخشی» وابسته به دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی به چاپ رسیده است. این نشریه به انتشار مقالات علمی در رابطه با حوزه توانبخشی و سلامت اجتماعی می پردازد و تحقیقات انجام شده دراین زمینه را به جامعه علمی و عمومی معرفی می کند.
منبع: پروژه آسان
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب