چند سفارش به دانش آموزان برای خودمراقبتی با مجازی شدن آموزشها
پروژه آسان: ابتدایی ترین برخورد ما با رسانه ها از نوع فیزیكی است. كودكی كه به تلویزیون خیره می شود، نوجوانی كه گوشی تلفن همراه را به دست می گیرد، جوانی كه برای شنیدن موسیقی هدفون روی گوشش می گذارد، معلمی كه كتابی را زیر بغل می گذارد و نویسنده ای كه برای نوشتن مقاله اش دكمه های صفحه كلید كامپیوتر را فشار می دهد، همگی در حال مواجهه جسمانی با دنیای رسانه ها هستند.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، باید اثرات و عواقب استفاده غیراصولی از ابزار و تجهیزات رسانه ای را بشناسیم و مراقب خود و اطرافیانمان باشیم.
در ادامه سفارش هایی برای مراقبت از سلامت چشم ها و گوش ها در حین استفاده از ابزار هوشمند و فراگیری آموزش به شیوه مجازی و همین طور آموزش های تلویزیونی بیان شده است که خواندن آن برای همه دانش آموزان لازم است.
بخش اول؛ مراقبت از چشم ها
چه رسانه های سنتی مثل کتاب و مجله و چه رسانه های جدیدتر مثل تلویزیون و کامپیوتر ها و دستگاه های دارای صفحات لمسی، اعصاب بینایی ما را درگیر می کنند. البته تفاوت جدی رسانه های سنتی با جدید در این است که صفحات کتاب و مجله از خودشان نوری به چشم نمی تابانند، ولی صفحه های تلویزیون، کامپیوتر و موبایل دائماً در حال انتشار نور هستند.
این وضعیت لزوماً لطمه زننده نیست، اما درهرحال از چشم انسان کار می کشد. گاهی نوجوانی ۱۵ ساله چنان از چشم خود کار کشیده است که گویی چشم فردی ۳۰ ساله را دارد.
هرچند که برخلاف آنچه معروف است، هنوز درباره رابطه بین تماشای تلویزیون و ضعیف شدن چشم ها نظر علمی قطعی وجود ندارد، اما خیره شدن طولانی به صفحه های نمایشگر ممکنست زمینه انواع اختلال بینایی مثل خستگی و خشکی چشم را ایجاد کند.
همچنین، قرار گرفتن در فاصله نامناسب از نمایشگر، فشار بیشتری به عضلات چشم وارد میکند و عارضه «پیرچشمی» که شیوع آن معمولاً پس از میان سالی بوده، با استفاده بد و بیش از اندازه از کامپیوتر، با عنوان «پیرچشمی زودرس»، گریبان گیر جوانان هم می شود.
یکی از کارهایی که شاید همه ما به آن عادت داریم و فرزندان ما نیز آنرا انجام می دهند، این است که در تاریکی صفحه تلویزیون یا نمایشگر را تماشا می کنند. ما دقت نمی نماییم که این مساله ممکنست اعصاب بینایی را به شدت تحریککند.
خیره شدن به صفحه تلویزیون یا کامپیوتر و موبایل در تاریکی، ممکنست به خستگی زودهنگام و فشارهای عصبی دیگر منجر شود. زمانی که محیط تاریک می شود، مردمک چشم به صورت خودکار باز می شود. در این حال، ناگهان به آن نور می تابانیم، درنتیجه احتمال لطمه به آن بالا می رود.
به چشم ها استراحت بدهید: وسایل الکترونیکی برای کار بدون وقفه طراحی می شوند، اما شما ماشین نیستید و به استراحت احتیاج دارید. قانون ۲۰۲۰ را فراموش نکنید. هر ۲۰ دقیقه به مدت ۲۰ ثانیه چشمتان را از نمایشگر بردارید و به یک نقطه دور نگاه کنید. این کار به ماهیچه های چشم شما استراحت می دهد.
پلک زدن را فراموش نکنید: پلک زدن بطور طبیعی چشم را شست وشو می دهد. مرکز نمایشگر باید حدود ۱۰ تا ۲۰ سانتی متر پایین تر از چشم باشد. این وضعیت موجب می شود پلک ها پایین تر قرارگیرند و سطح کمتری از چشم در معرض هوا باشد. با این وجود، پلک زدن اختیاری هم می تواند به استراحت چشم کمک نماید.
روشنایی صفحه نمایشگر را تنظیم کنید: روشنایی نمایشگر و گوشی همراه خودرا تنظیم کنید. برای تنظیم روشنایی، یک صفحه با زمینه سفید باز کنید. اگر سفیدی صفحه برای شما مثل یک منبع نور است، روشنایی آن زیاد است و باید آنرا کم کنید.
در مقابل، اگر صفحه کمی خاکستری به نظر می آید، روشنایی را زیاد کنید. همچنین، حتما در محیط های تاریک از قابلیت «حالت شب»۱ نرم افزارها استفاده کنید که تابش نور و سفیدی صفحه را به حداقل می رسانند.
نور اتاق را تنظیم کنید: نمایشگر را جایی قرار دهید که نور مستقیم پنجره یا لامپ بالای سر را بازتاب ندهد. همچنین، اگر نور محیط با نمایشگر همسان نباشد، چشم برای سازگار شدن با محیط به خود فشار می آورد. پس هیچ گاه و در هیچ شرایطی در محیط تاریک به صفحه نمایشگر نگاه نکنید.
به طور معمول از بلندگو استفاده کنید، نه دوگوشی: سعی کنید نوجوانان به استفاده از دوگوشی (هدفون) عادت نکنند. استفاده از بلندگو، در حد متعادل، علاوه بر ایجاد امکان نظارت بر محتوا، زمینه مشارکت والدین در انتخاب محتوا و گفت و گو درباره آنرا هم فراهم می آورد. همچنین، استفاده کمتر از دوگوشی، بطور طبیعی امکان بروز لطمه های آنرا محدود می کند. پس در خانه اصل را بر استفاده از بلندگو بگذارید، مگر اینکه ضرورتی مانع از آن بشود.
بخش دوم؛ مراقبت از گوش ها
ازجمله عادت های رسانه ای اشتباه نوجوانان و جوانان، گوش دادن مداوم به موسیقی یا صداهای دیگر با صدای بلند به وسیله «دوگوشی»۲ است. هرچند از مزیت های «دوگوشی»، جدا کردن فرد از محیط اطراف و ایجاد یک فضای شخصی ذهنی در هنگام راه رفتن در خیابان، مترو و مکان های شلوغ است، اما در محیط های پر سروصدا معمولاً باید صدا را تا حدی بالا برد که فرد چیزی غیر از صدای هدفون نشنود.
این رفتار در استفاده های مداوم ایجاد خطر می کند. حتی در خانه هم خیلی اوقات اطرافیان برای خلاص شدن از سر و صدای ناهنجار موسیقی یا بازی های دیجیتال، بچه ها را به استفاده از هدفون وامی دارند.
قرارگیری طولانی مدت در معرض صدای زیاد، ممکنست موجب اختلال شنوایی شود و سلامت گوش را به خطر بیندازد. با آنکه سقف استاندارد قرارگیری در معرض سر و صدا حدود ۸۵ دسی بل است، اما در حال گوش کردن به موسیقی با هدفون، شدت صوت ممکنست تا ۱۲۰ دسی بل بالا رود.
در ضمن، هرچه هدفون کوچک تر، احتمال خطر بیشتر! کاهش قدرت شنوایی، وز وز گوش و شنیدن صدای سوت نیز از دیگر عواقب استفاده نادرست از هدفون هستند.
همچنین، عارضه «پیرگوشی» که نوعی از کم شنوایی است و معمولاً در دوره میان سالی رخ می دهد، به سبب استفاده زیاد از هدفون و هندزفری، و قرار گرفتن در سر و صدای زیاد، اخیراً در نوجوانان نیز مشاهده می شود.
دوگوشی مناسب انتخاب کنید: دو گوشی با کیفیت پایین ساخت، علاوه بر تولید صداهای نامناسب، امکان کنترل دقیق شدت صدا را هم ندارد. دوگوشی های باکیفیت، علاوه بر داشتن صدای سالم، جلوی سر و صدای محیط را هم می گیرند و نیازی نیست کاربر صدا را بیش ازحد بلند کند.
در ضمن، هدفون های کوچکی که داخل گوش قرار می گیرند (دوگوشی توگوشی!) نسبت به آن هایی که بزرگ تر هستند و روی سر قرار می گیرند، فشار بیشتری به پرده گوش وارد می کنند و جهت استفاده طولانی مدت سفارش نمی شوند.
دوگوشی را وسیله ای شخصی بدانید: استفاده مشترک از دوگوشی، ممکنست میکروب ها را بین گوش افراد منتقل کند. به خصوص هدفون های توگوشی آلودگی های احتمالی داخل گوش ها را بیشتر منتقل می کنند. لطفاً دوگوشی را مثل مسواک یک وسیله شخصی بدانید و آنرا با دیگران به اشتراک نگذارید.
به گوش استراحت بدهید: حضور طولانی مدت در مکان های پر سروصدا فشار مضاعفی به دستگاه شنوایی بدن وارد میکند. تولیدکنندگان حرفه ای رسانه معمولاً می کوشند برای رعایت حال افرادی که در سالن های سینما یا کنسرتهای موسیقی حضور دارند، بیش از ۱۵ دقیقه و به شکل یکنواخت صدا و موسیقی با صدای بالا منتشر نکنند و بین بخش ها و قطعات پرطنین آثار خود فضای تنفس کافی برای مخاطبان قرار بدهند. با رعایت همین قاعده در منزل، عادت سالم شنیدن را در فرزندان ایجاد کنید.
در ادامه این مقاله که در مجله رشد فناوری آموزشی (شماره ۱. مهر ۹۹) درج شده؛ آمده است: صدا را تنظیم کنید: جهت استفاده از هدفون قانون ۶۰۶۰ را به خاطر بسپارید؛ حداکثر ۶۰ دقیقه استفاده ممتد با ۶۰ درصد توان دوگوشی؛ هرقدر زمان استفاده طولانی تر باشد، صدای دوگوشی باید پایین تر بیاید تا میزان لطمه زنندگی آن کمتر باشد.
لزوم تنظیم صدا فقط به استفاده از دوگوشی محدود نمی گردد و در استفاده از بلندگو در فضاهای بسته مثل اتاق یا داخل خودرو هم باید رعایت قانون ۶۰۶۰ مدنظر باشد.
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب