در یك مطالعه و با تاكید بر زنان معلول مطرح شد
گردشگری را برای افراد کم توان جسمی فراهم کنیم
به گزارش پروژه آسان، پژوهشی جدید توسط محققان کشور به بررسی چالش های زنان کم توان جسمی در حوزه گردشگری پرداخته و راهکارهایی برای بهبود وضعیت آنها عرضه کرده است.
به گزارش پروژه آسان به نقل از ایسنا، در زندگی روزمره، افراد کم توان جسمی معمولا با چالش های گوناگونی روبرو هستند که روابط اجتماعی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. این افراد به سبب تصویری که از خود دارند، نمی توانند به سادگی با دیگران ارتباط برقرار کنند و در نتیجه، به انزوا و فرسایش روابط اجتماعی گرفتار می شوند. این مشکل برای زنان کم توان جسمی مضاعف است، چونکه آنها ناتوانی ها و محدودیت های بیشتری را نسبت به مردان تجربه می کنند. پژوهشها نشان داده اند که کیفیت زندگی این زنان نسبت به افراد عادی پایین تر است و عواملی مانند نبود حمایت اجتماعی و پایین بودن مشارکت اجتماعی، بر زندگی آنها تاثیر منفی دارد.
زنان کم توان جسمی با تجربه نابرابری و طرد اجتماعی بیشتری روبرو هستند و این وضعیت باعث کاهش کیفیت زندگی آنان می شود. تفریح و فراغت بعنوان یکی از نیازهای اساسی این افراد می تواند فرصتی برای بازپروری و ادغام آنان در جامعه فراهم آورد. مشارکت در کارهای فراغتی و گردشگری می تواند روشی مؤثر برای کاهش انزوا و افزایش احساس تعلق به جامعه باشد. بر این اساس، توسعه گردشگری برای این افراد و تهیه تسهیلات و زیرساخت های لازم، از اهمیت بالایی برخوردارست.
در این رابطه، زهرا پازوکی نژاد، محقق جامعه شناسی مسائل اجتماعی و عضو اندیشکده فرهنگ و گردشگری دانشگاه امام جعفر صادق (ع)، به همراه دو همکار از دانشگاه فرهنگیان، تحقیقی را در مورد عوامل مؤثر بر گرایش زنان کم توان جسمی به گردشگری انجام داده اند. این پژوهش با تمرکز بر شهر بابلسر، به بررسی چالش ها و فرصت های گردشگری برای این گروه از زنان پرداخته است.
این پژوهش با روشی معروف به پیمایش انجام شد و در آن، ۲۵۷ زن معلول از شهر بابلسر بعنوان نمونه انتخاب شدند. سپس برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای استفاده شد که احساس طرد اجتماعی را اندازه گیری می کرد. این شیوه به محققان کمک کرد تا اطلاعات مورد نیاز خویش را دقیق و کامل جمع آوری کنند.
یافته های این پژوهش نشان می دهند که گرایش زنان کم توان جسمی به سفر در سطح پایینی قرار دارد. این زنان در زمینه های مشارکت اجتماعی، یکپارچگی هنجاری، دسترسی به حقوق اجتماعی و محرومیت مادی، احساس طرد شدیدی را تجربه کرده اند. تحلیل ها نشان داد که مشارکت اجتماعی و کاهش محرومیت مادی به ترتیب بیشترین تاثیر را بر گرایش آنان به سفر داشته است.
این پژوهش تصویری متمایز از تاثیر طرد اجتماعی بر زنان کم توان جسمی و تاثیر آن بر گرایش به گردشگری و سفر عرضه کرده است. یافته ها نشان می دهند که گردشگری می تواند در تقویت سلامت روان و بازگشت آنان به جامعه تأثیرگذار باشد. بنابراین، فراهم ساختن زمینه های مناسب برای گردشگری معلولان باید مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
بر اساس این پژوهش، هم اکنون دسترسی به حقوق اجتماعی و مشارکت اجتماعی زنان کم توان جسمی مطلوب نمی باشد. طبق تحقیقات، فرزندان معلول عمدتا ترجیح می دهند در کنار خانواده خود به سفر بروند، اما والدین این فرزندان نگرش منفی ذینفعان گردشگری، آگاهی پایین آنان نسبت به نیازهای خاص معلولان گردشگر، موانع فیزیکی، اقتصادی و فرهنگی را همچون موانع سفر خانواده اعلام می نمایند.
پیشنهادات این پژوهش شامل تأسیس یک توراپراتور آگاه به نیازهای معلولان، جذب فعالان فضای الکترونیک برای طراحی سایت ها و اپلیکیشن های خدماتی مختص معلولان و تأسیس آژانس مسافرتی تخصصی برای تسهیل ورود گردشگران دارای معلولیت به مناطق گردشگرپذیر است. این اقدامات می توانند به بهبود وضعیت گردشگری برای این گروه از افراد جامعه کمک کنند.
گفتنی است، نشریه ای علمی پژوهشی تحت عنوان «فصلنامه برنامه ریزی و توسعه گردشگری» وابسته به دانشگاه مازندران، این مقاله علمی پژوهشی را چاپ کرده است. این نشریه به مباحث مختلفی در زمینه برنامه ریزی و توسعه گردشگری می پردازد و تحقیقات در رابطه با این حوزه را منتشر می کند.
این مطلب پروژه آسان را پسندیدید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب